Bağımlılar

Bağımlılık son yıllarda oldukça artmış.

Araştırmalar bu yönde.

Bağımlılık derken uyuşturucu bağımlılarını demiyorum.

O bağımlılık başlı başına büyük sıkıntı.

Ben internet salonlarında...

Ev bilgisayarlarında..

Laptoplarda...

Tabletlerde...

Ve cep telefonlarında oynanan oyun bağımlılığından bahsediyorum.

Bir yaşına girer girmez ebeveynler de gördüğü oyunlarla tanışan bebek denecek kadar ufak çocuklardan tutun da yaşını başını almış koca koca adamların bağımlılığı...

Tutkunluğu...

Aboneliği ile zaman geçirme olayından bahsediyorum.

İş yerinde fırsat buldukça.

Masa başında boş kaldıkça.

Okuldan kaytarınca.

Sırada ders boş olunca.

Toplu taşıma araçlarında...

Metroda...

Otobüste...

Minibüste...

Yolda yürürken bile kafasını kaldıramayan çocuklardan tutun da gençlere...

Orta yaşlılara...

İleri yaştakilere kadar hemen herkes bağımlı olmuşlar.

Memurlar, amirler, öğrenciler, işçiler herkes bağımlı.

Başlarını kaldıramıyorlar oyundan.

Öyle ilginç oyunlar varmış ki...

Vazgeçemiyor...

Bırakamıyor...

Oyunu sonlandıramıyorlarmış!

İlginç.

Sohbet bitti.

Dertleşme sona erdi.

Paylaşma rafa kalktı.

Çok önemli olan kitap okuma ortadan kalktı.

Bilgi dağarcığını yükseltme ihtiyacı yok oldu.

Varsa yoksa dijital materyaller ile oyun oynamak.

Bir dostu ziyarete gittim.

Hal hatır sorduktan sonra "Ne içersin" faslı da bitti.

Baktım adam, odasına girdiğimde elinde olan cep telefonuyla tekrar ilgilenmeye başladı.

Beni unuttu bile.

Bir bahane ile masasına yanaştığımda gördüm ki oyun oynuyor.

Bağımlı olmuş.

Ne kötü, ne çirkin, ne bağnaz bir durum.

Uyuşturucu bağımlılarını artık oyun bağımlıları takip ediyor.

O oyunlar yüzünden eş dost ziyareti bitti.

Kitap okuma bitti.

Sohbet bitti.

Şöyle bir dolaşma bitti.

İki tur atıp hava alma bitti.

Ve maalesef teknoloji bizi esir aldı.

Bağımlı olduk.