Çok mu zor?

Doğaya bakıyorum...

Yaratılan her varlık kendi cinsiyle geziyor.

Hep birlikte hareket ediyorlar.

Kediler kedilerle.

Köpekler köpeklerle.

İnekler ineklerle.

Koyunlar koyunlara.

Keçiler keçilerle.

İnsanlara bakıyorum.

İnsan olan insanlarla birlikte olmak istiyorum.

İnsan arıyorum.

İnsan kılıklılarla değil.

İnsan gibi insan olanları arıyorum.

Onlarla birlikte olmak...

İnsanca sohbet etmek...

Dertleşmek, gezmek, dolaşmak...

Gülmek, eğlenmek...

Hasbihal etmek istiyorum.

Kargalar kargalarla...

Serçeler serçelerle...

Leylekler leyleklerle...

Kumrular kumrularla...

Güvercinler güvercinlere...

Papağanlar papağanlarla...

Kartallar kartallarla...

Doğanlar doğanlarla...

Uçup, gezip dolaşıp hep birlikteler.

İnsanlara bakıyorum.

Hayvanları dost edinmişler.

Kedilerle köpeklerle daha iyi anlaşıyorlar.

Onlarla yatıp onlarla kalkıyorlar.

İnsanlardan kaçar durumdalar.

Neden diyorum ?:

"Hep zarar verdiler insanlar, hep çıkarcılar" diyor.

Kaçıyor onlardan.

Haksız da değil yani.

Bir arada olduklarını iddia edenlere bakıyorum.

Çoğu kez hep ayrılar.

Aynı evde olmalarına rağmen ayrı dünyadalar.

Eşler ayrı çocuklar ayrı.

Ah şu insanlar.

Hazreti Adem’den beri böyleler.

Aynı masa etrafında oturuyorlar gibi gözükseler bile hep bencillik içindeler.

Çıkarcılar.

Hep kendilerine yontuyorlar.

Parayı paylaşamıyorlar.

Toprağı paylaşamıyorlar.

Evleri paylaşamıyorlar.

Yolları paylaşamıyorlar.

Kaldırımları paylaşamıyorlar.

Otoparkları paylaşamıyorlar.

Kavga gürültü patırtı içindeler.

Bunlar insan oysa.

Diğerleri hayvan.

Davranışlara bakıyoruz yer değiştirmişler sanki.

Ayıplasan ne yazar ki?

Dinleyen kim.

Utanan kim?

Arlanan kim?

Yüzü kızaran kim?

Hep "Ama ben haklıyım"

"Yahuu, tamam tamam, sen haklısın, bir şey demedik"

Menfaatperestlik almış başını gidiyor.

Hayvanlara bakıyoruz bir iki hırlayıp sonra oturup koklaşıp paylaşım içine giriyorlar.

Ama ya İnsanlar?

Benimki de benim, onunki de benim, benimki de benim.

Al, hepsi senin olsun.

Gözü doymaz yaratık.

Oluyor mu yani.

Yani dünya senin olsa ne yazar?

Sonundan elinde kalan hiçbir şeyin olmayacak.

Bedenin dahi kara toprak olacak.

Düşünsene biraz.

Akıl etmez misiniz?

Biraz iyilik biraz hoşgörü biraz anlayış biraz alttan alma biraz gönül alma biraz tebessüm biraz sevgiyle bakma...