EDEBİMİZİ KAYBETTİK

Edebimizi kaybettik.

Edep, terbiye, görgü, saygı, sevgi, olgunluk, kendini bilmek anlamlarına gelir.

Maalesef son yıllarda bu büyük hasletimizi...

Yani özelliğimizi kaybettik.

Ya da umursamaz...

Önemsemez...

Ciddiye almaz...

Edepli olmanın yaşamımıza değer kattığını bilmez olduk.

Yersiz konuşmalar...

Gereksiz çıkışlar...

Saygısız bakışlar...

Olumsuz davranışlar...

Kadınların ziynetlerine dokunmalar...

Bakmalar...

Tikizlemeler...

Röntgenlemeler...

Taciz etmeler...

Sürtünmeler...

Bayanların gizlice fotoğraflarını çekmeler...

Toplu taşıma araçlarında büyüklere...

Bayanlara...

Yaşlılara...

Özürlülere yer vermeme...

Saygısız konuşmalar...

Vücut organlarını küfre alet etme..

Kadın kız çoluk çocuk demeden herkesin içinde...

Yollarda, caddelerde...

Sokaklarda kalabalık yerlerde küfürlü konuşma...

Toplum içinde telefonla konuşurken laleteyn...

Uluorta...

Dikkatsizce...

Yüksek sesle konuşma...

Büyük küçük ayırt etmeksizin... Kimseyi hesaba katmaksızın dilediğince edepsizce konuşmalar...

Laf atmalar...

Bayan erkek demeden el kol hareketleri yapmak...

Kültür, örf ve ananelerimizden gelen geleneklerimizi...

Dinî değerlerimizin insana kattığı kıymetleri bilmezden gelmek...

Görmezden gelmek...

Ciddiye almamak...

Evde ve dışarıdaki davranışlarımız...

Konuşmalarımız ile yaşamımıza nasıl büyük bir olgunluk kattığını bilmeden...

Adeta insan olma değerini önemsemeyip... 

Hayvan misali yaşamayı tercih etme yanlışında olanlar var.

Utanmazlık aldı başını gidiyor.

Edep, haya kişinin kendini bilmesidir.

Topluma değer katmasıdır.

Herkes kafasına göre dilediği gibi yaşamaya, davranmaya kalkarsa işte bugün ki gibi içinde bulunduğumuz ortamlar oluşur.

Edep kendini bilmektir.

Edep geçmişine sahip çıkmaktır.

Edep tarihine saygılı olmaktır.

Edep haddini bilmektir.

Edep içinde yaşadığı topluma saygı duymaktır.

Edep insan olmaktır.

Edebini bil, edepli ol...