Kanser yayılmasına neden olan proteini durdurmak mümkün mü?

MYC'nin kontrol altına alınması oldukça zordur. Bunun nedeni şekilsiz bir protein olması ve hedeflenebilecek bir yapıya sahip olmaması. Sonuçta, ilaçların MYC'yi etkili bir şekilde tanımlaması ve normal davranmasını sağlamak oldukça zordur.

Ancak yeni yapılan bir çalışmada, Riverside'daki California Üniversitesi'nden (UCR) bir ekip MYC'ye bağlanabilen ve onunla etkileşime girerek onu tekrar kontrol altına almaya yardımcı olan bir peptit bileşiği geliştirmeyi başardı.

Kanser büyümesini teşvik ediyor!

UCR'de Biyokimyacı olan Min Xue, “MYC, kanserin hızlı büyümesini teşvik eden bir steroid gibidir. Tam da bu sebeple MYC insanlardaki tüm kanser vakalarının %75'inde suçludur. Normalde MYC'nin aktivitesi sıkı bir şekilde kontrol edilir. Kanser hücrelerinde ise hiperaktif hale gelir ve düzenlenmez” diye konuştu.

Araştırmacılar, bu yapıya tutunabilecek bir peptit kütüphanesi oluşturmak için MYC'nin sahip olduğu az miktardaki yapıyı inceledi. Özellikle NT-B2R bir peptidin MYC'yi devre dışı bırakmada önemli bir potansiyeli olduğu belirlendi.

İnsan beyin kanseri hücrelerinden elde edilen bir kültür kullanılarak yapılan testlerde NT-B2R'nin MYC'ye başarılı bir şekilde bağlandığı, hücrelerin genlerinin çoğunun düzenleme şeklini değiştirdiği ve sonuçta kanser hücrelerinin metabolizmasını ve çoğalmasını yavaşlattığı tespit edildi.

Araştırma ekibinden bazı isimlerin geçmişteki çalışmalarında, peptitlerin yapısı ve şekli değiştikçe bu moleküllerin MYC gibi şekilsiz proteinlerle etkileşime girmede daha iyi hale geldiği görülmüştü. Yeni araştırma, tam da bu bulgunun devamı olarak yapıldı.

Kanserin yayılmasına neden olan proteini durdurmak mümkün!

Xue yaptığı açıklamada şunları söyledi:

“Peptitler çeşitli formlar, şekiller ve pozisyonlar alabilir. Halkalar oluşturmak için onları büküp bağladığınızda, diğer olası formları benimseyemezler. Bu nedenle düşük düzeyde bir rastgeleliğe sahip olurlar. Bu da bağlanmaya yardımcı olur. Bu peptidin bağlanma performansını önceki versiyonlara göre iki kat artırdık. Bu da onu ilaç geliştirme hedeflerine yaklaştırıyor.”

Elde edilen ilk sonuçlar umut verici olsa da daha yapılacak çok iş var. Şu anda peptit, lipid nanopartiküller adı verilen ve ilaç dağıtımı için pek uygun olmayan yağlı küreler aracılığıyla iletiliyor. Gelecekte, bunun değiştirilmesi gerekecek.

Araştırmadan elde edilen sonuçlar Journal of the American Chemical Society dergisinde yayınlandı.