Koyun can derdinde...
Atalarımız demişler ki:
"Koyun can derdinde, kasap yağ derdinde"
Utanmazlığın...
Terbiyesizliği...
Ahlaksızlığın...
Saygısızlığın...
Vicdansızlığın...
İmansızlığın bu kadar tavan yaptığını bu güne dek ne gördüm ne duydum.
Bu kadarı çok fazla.
Allah'tan korkmak lazım.
Kullardan utanmak lazım.
Millet deprem dehşetini en ağır ve en travmatik olarak yaşarken, adamlar yıkılan evlerde değerli eşya peşinde.
İş yerlerini soyma hesabında.
Ruhları karanlık...
Amaçları çirkin...
Yaptıkları izansız adamlar deprem bölgesine gelmişler...
Geliyorlar.
Maksatları vurgun yapmak.
Soymak, soygun yapmak.
Acı içinde kıvranan depremzedelerin kıymetli neleri varsa, onları bir şekilde çalmak.
Yağmalamak.
İnsanlığın çürümüşlüğünün örneği bunlar.
Onların yanında dağıtılan yardımları yağmalayan tipler.
Su alacaksa, neredeyse hepsini almaya kalkanlar...
Ekmek alacaksa günlük ihtiyacının üç dört katını alanlar.
Battaniye dağıtılırken bir tane yerine dört beş tane almaya uğraşanlar...
Benzin alma kuyruğunda en öne geçmeye çalışanlar...
Dağıtılan ne varsa hepsini almak isteyen zavallı benciller var.
Çok çirkin egolar öne çıkıyor bu zamanlarda.
..Ve bu arada köpek sesleri geliyor oradan buradan.
Kemik peşindeler.
Nasıl olur da:
"Depremzedelerden nasıl faydalanırım da bir kemik kaparım" hesabındalar.
Bunlar bu acı günlerde yaşanmaması gereken olaylar.
Ama yaşıyoruz.
Bir de siyasi yanı var olayın.
Siyaset her yerde.
Her zaman en önde ve favori.
Siyasi hesap gayretinde olmak acıları ciddiye almamak olur.
Depremzedeyi üzer.
Hatta tepki bile verebilirler.
Depremzedenin içinde uyuyan, bastırılmış hırsları dışa çıkarabilir.
Hoş olmayan çıkışlar gelebilir.
Bu tip ziyaretlerde dikkatli olunsa...
Hatta gidilmese daha normal olur.
Çünkü depremzede bu günlerde alıngandır.
Atılgandır.
Acılıdır.
Dertlidir.
Çaresizdir.
Üzgündür ve iç güdüsel olarak acısından dolayı saldırgandır.
Çünkü canı gitmiştir.
Malı yitmiştir.
Bırakın acısıyla baş başa olsun.
Ne depremzede koyun görünsün, ne kasap yağ derdinde olsun.