Yıkıldık
Kim isterdi böyle olsun.
Kim isterdi evi yıkılsın.
Kim isterdi en yakınları can versin.
Kim isterdi hayatı felce uğrasın.
Kim isterdi iş yerleri harap olsun.
Kim isterdi her şeyleri bir anda yerle bir olsun.
Kim isterdi eşinin cansız bedenine bakıp bakıp ağlasın.
Kim isterdi yavrusunun ölüsünü kucaklayarak ağıt yaksın.
Kim isterdi en sevdiklerini kaybetsin.
Kim isterdi malı mülkü talan olsun.
Kim isterdi bir anda her şeyini kaybetsin.
Kim isterdi?
Hiç ama hiç kimse istemezdi.
Ama oldu.
Bütün bunlar oldu, yaşadık.
Yaşıyoruz.
Kim ne derse desin.
Tesellimiz yok.
Hâlâ devam ediyor artçılar.
Elimizde kalanları da kaybedeceğiz korkusunu yaşıyoruz.
Ürküyoruz.
Dipten dibe vurdukça, hafifçe de olsa, havalara hopluyor, oturduğumuz yerde ayağa fırlıyor, oraya buraya koşuyor, kaçmaya çalışıyoruz.
Betimiz benzimiz sararıyor o anda.
Birbirimize bakıyoruz yanımızda kimler varsa.
Sonra susuyor, yerin dibinden gelen sesleri dinliyoruz tetikte olarak.
İçten içe çöküyoruz bir daha.
Kendi içimize akıyoruz acılarımızla, çaresizliğimizle.
Ve dereken bizim üzerimizden ahkâm kesenleri görüyoruz.
Akıl verenleri dinliyoruz.
“Yok şöyle yapılmalı yok şöyle durulmalı yok böyle davranılmalıymış”
Hani derler ya ”Düşmeye gör, akıl veren çok olur “diye.
Ne yedi nokta yedisi ne yedi nokta altısı.
On, on bir şiddetinde sallanmak neymiş o anları yaşayanlar bilir.
Ben bilirim, bizi biliriz.
Öyle bir vurulduk ki can evimizden, mecalimiz kalmadı.
Yıkıldık.
ETİKET : liderliderbursabursason dakikagündemhaberDepremkahramanmaraşhatayurfa